سر کویی بود عشرتگه ما از جویای تبریزی غزل 1040

1 سر کویی بود عشرتگه ما یا گلستانی بهشت ماست در هر جا که باشد روی خندانی

2 تو چون مست خرام آیی به گلشن، عندلیبان را ز هر پر چون دم طاووس روید چشم حیرانی

3 مرا سروی ربود از خود که در عشقش اسیران را ز پیراهن چو قمری نیست بر جا جز گریبانی

4 شب مهتاب با هر گل زمین لطف چمن باشد از این یک برگ نسرین می شود عالم گلستانی

5 چه باک از کشتن من دست و تیغی گر کنی رنگین ز بس آزاده ام، گردم نگیرد طرف دامانی

6 گرفتاریست جویا باعث جمعیت خاطر دلم جمع است در بند سر زلف پریشانی