سحر گاهان به گلشن انجمن بود از فایز بیتی‌ 110

1 دلم از دست خوبان چاک چاکست تنم از هجرشان اندوهناکست

2 چو فایز خورده باشد تیر غمزه ز تیر طعنه دشمن چه باکست؟

1 سر زلف تو جانا لام و میم است چو بسم الله الرحمن الرحیم است

2 به هفتاد و دو ملت برده حسنت قدم از هجر تو مانند جیم است

1 به دارالملک تن دل پادشاهست جوارح در اطاعت چون سپاهست

2 به هر جا عزم دارد شاه فایز که را یارا که گوید این نه راهست