من بودم دوش و آن از ابوسعید ابوالخیر رباعی 348

1 ای آینه حسن تو در صورت زیب گرداب هزار کشتی صبر و شکیب

2 هر آینه‌ای که غیر حسن تو بود خواند خردش سراب صحرای فریب

1 ما را به جز این جهان جهانی دگرست جز دوزخ و فردوس مکانی دگرست

2 قلاشی و عاشقیش سرمایهٔ ماست قوالی و زاهدی از آنی دگرست

1 در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا

2 ور دل به خدا و ساکن میکده‌ای می نوش که عاقبت بخیرست ترا

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما