1 بود مجنونی عجب در کوه سار با پلنگان روز و شب کرده قرار

2 گاه گاهش حالتی پیدا شدی گم شدی در خود کسی کانجا شدی

3 بیست روز آن حالتش برداشتی حالت او حال دیگر داشتی

4 بیست روز از صبح دم تا وقت شام رقص می‌کردی و برگفتی مدام

5 هر دو تنهاییم و هیچ انبوه نه ای همه شادی و هیچ اندوه نه

6 گر بمیرد هر که را با اوست دل دل بدو ده دوست دارد دوست دل

7 هرک از هستی او دلشاد گشت محو از هستی شد و آزاد گشت

8 شادی جاوید کن از دوست تو تا نگنجد هیچ کل در پوست تو