1 مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه پیوسته بود بر مژه، چون شمع، نگاه

2 بشتاب که از خیال رویت دارم یک چشم به نظاره و یک چشم به راه

1 خوشدل کند خیال تو هجران‌کشیده را آتش گل است دیده گلشن‌ندیده را

2 تا آب دیده خون نشود بر زمین مریز در شیشه واگذار می نارسیده را

1 دلبستگی نماند به وارستگی مرا وارستگی مباد ز دلبستگی مرا

2 آسودگی به شربت مرگم علاج کرد دشمن طبیب گشت درین خستگی مرا