بمراد دل من گر بودم از ابن یمین فریومدی غزل 292

1 بمراد دل من گر بودم دسترسی نزنم تا بزیم بیرخ جانان نفسی

2 در سر من هوس زلف تو خوش سودائیست نرود سر برود ار سر ازینسان هوسی

3 هر چه در مستی عشق تو کنم خرده مگیر عاشق و مست کجا مینگرد پیش و پسی

4 نروم از سر کوی تو ببد گفت رقیب شبروان باز نه ایستند ببانگ عسسی

5 آستین بر من بیدل مفشان از پی آنک هر کجا هست شکر نیست گریز از مگسی

6 دامن اندر مکش ای تازه گل از بلبل مست که نیارد گل تر عار زهر خار و خسی

7 بی گل عارض تو ابن یمین در گلزار هست چون بلبلکی بیدلکی در قفسی