خیالی بود و خوابی وصل یاران از همام تبریزی غزل 158

1 خیالی بود و خوابی وصل یاران شب مهتاب و فصل نوبهاران

2 میان باغ و یار سرو بالا خرامان بر کنار جویباران

3 چمن میشد ز عکس عارض او منور چون دل پرهیزگاران

4 سر زلفش ز باد نوبهاری چو احوال پریشان روزگاران

5 گذشت آن نوبهار حسن و بگذاشت دل و چشمم میان برف و باران

6 خداوندا هنوز امیدوارم بده کام دل امیدواران

7 همام از نوبهار و سبزه و گل نمی‌یابد صفا بی روی یاران

8 وهار و ول وه جانان دیم خوش بی اَوی یاران مه ول بی، مه وهاران