1 در شوق لعل تو که دلم خون ناب ریخت شور آبه ایست آنکه بر آتش کباب ریخت

2 نقش سواد زلف تو بر صفحه دلم شد چون سیاهی‌ای که به روی کتاب ریخت

1 زهی از جام عشقت بی‌خودان را دوستگانی‌ها وزان رطل گران افسردگان را سرگرانی‌ها

2 نشانت یافت هر کو بی‌نشان شد هست ازان آتش به هرسو داغ‌هایت بی‌نشانان را نشانی‌ها

1 ساقی مهوش ار دهد جام شراب ناب را به که سپهر داردم ساغر آفتاب را

2 چند شوم به میکده بیخود و همدمان برند مست کشان کشان سوی خانه من خراب را