1 خسروا بود و هست خواهد بود روزگارت رهی و چرخ مطیع

2 ملک را قدر تو سپهر بلند عدل را همت تو حصن منیع

3 نه ز طبع تو هست جود شگفت نه ز خورشید هست نور بدیع

4 هر مرادی که خواست بنده ز شاه یافت بی هیچ رنج و هیچ شفیع

5 ماند یک آرزو بخواهد گفت چشم دارد همی ز رای رفیع

6 این دو ده را که بنده را بخشید تازه گردان کرامت توقیع

7 گر همی بنده وقف خواهد کرد بر همه مردمان شریف و وضیع

8 شاه باشد در آن ثواب شریک و هو عندالاله لیس یضیع

9 تا همی بر سپهر آینه گون سیر اختر بود بطی ء و سریع

10 باد روشن شب تو همچون روز باد خرم خریف تو چو ربیع