1 هزار و یکصد و پنجاه و پنج هجری بود که گشت نسخه ی دیوان چارمین سپری

2 قصیده و غزل و قطعه و رباعی آن دوصد فزون ز هزار است و سی چو بر شمری

3 هنر به ماشطهٔ خامه ام کند نازش که لیلی عرب آراست در لباس دری

4 دعای رحمت، از آیندگان امیدم هست که جاده ایست بسیط زمان و ما گذری

5 شگفت نیست، گر آلوده است دامن ما که دیده اشک فشان است و اشک ما جگری