شمشیر بود ابروی آن بدر منیر از ابوسعید رباعی 340

1 از کفر سر زلف وی ایمان میریخت وز نوش لبش چشمهٔ حیوان میریخت

2 چون کبک خرامنده بصد رعنایی میرفت و ز خاک قدمش جان میریخت

1 ای شیر سرافراز زبردست خدا ای تیر شهاب ثاقب شست خدا

2 آزادم کن ز دست این بی‌دستان دست من و دامن تو ای دست خدا

1 آلودهٔ دنیا جگرش ریش ترست آسوده‌ترست هر که درویش ترست

2 هر خر که برو زنگی و زنجیری هست چون به نگری بار برو بیش ترست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما