شمشیر بود ابروی آن بدر منیر از ابوسعید رباعی 340

1 خیام تنت بخیمه میماند راست سلطان روحست و منزلش دار بقاست

2 فراش اجل برای دیگر منزل از پافگند خیمه چو سلطان برخاست

1 آواز در آمد بنگر یار منست من خود دانم کرا غم کار منست

2 سیصد گل سرخ بر رخ یار منست خیزم بچنم که گل چدن کار منست

1 وصل تو کجا و من مهجور کجا دردانه کجا حوصله مور کجا

2 هر چند ز سوختن ندارم باکی پروانه کجا و آتش طور کجا

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما