ای نمودی از وجودت بود از نشاط اصفهانی مثنوی 15

1 ای نمودی از وجودت بود من درد تو سرمایهٔ بهبود من

2 در زفیض خود برخ بگشادیم هر چه را لایق بدیدی دادیم

3 از درت چون ساختم ساز سفر کردم از آنجا چو آغاز سفر

4 زاد راه و توشه و سرمایه ام هم تو خود دادی بقدر پایه ام

5 گر در این سودا زیان آورده ام هر چه را بردم همان آورده ام

6 گر چه عمرم صرف عصیان تو شد ورچه عصیان هم بفرمان تو شد

7 این زمان پیشت بپاداش گناه نبودم غیر از زبانی عذرخواه

8 از گناه خود ندارم هیچ بیم طالب بخشش بود بی‌شک کریم

9 بر کریمی تو اذعان کرده‌ام پیشت از جرم ارمغان آورده‌ام