بلفظ هندو کالنجر از عنصری بلخی قصیده-قطعه 72

1 آن لب نمزم گرچه مرا آن سازد زیرا که شکر چون بمزی بگدازد

2 چشمم ز غمانش زرگری آغازد تا بگدازد عقیق و بر زر یازد

1 نوروز بزرگ آمد آرایش عالم میراث بنزدیک ملوک عجم از جم

2 بر دولت شاه ملکان فرّخ و فیروز آن قبلۀ فخر و شرف گوهر آدم

1 تا همی جولان زلفش گرد لالستان بود عشق زلفش را بگرد هر دلی جولان بود

2 تا همی نا تافته تاب اوفتد در زلف او تافته بودن دل عشاق را پیمان بود