افکند مرا گردش دهر ازکویت از مجد همگر رباعی 257

1 دوش چو کرد آسمان افسر زر ز سر یله ساخت ز ماه و اختران یاره و عقد و مرسله

2 شکل فلک خراش شد مهر چو دانه آس شد عقده راس داس شد از پی کشت سنبله

1 خجسته بادا فصل ربیع و گردش سال بر این خجسته لقا پادشاه فرخ فال

2 چراغ و چشم سلاطین و نور دیده ملک فرشته خو عضدالدین شه ستوده خصال

1 چند در دل آتش سود ای جانان داشتن آتش اندر سوخته تا چند پنهان داشتن

2 در پی چوگان و گوی آنچنان زلف وزنخ دل چو گوی افکندن و قامت چو چوگان داشتن