1 مرا عشقت از ره برون می‌برد به کوی ملامت درون می‌برد

2 گر اینست زنجیر زلف، ای حکیم ترا هم به قید جنون می‌برد

3 به تاراج دل چشم او بس نبود لبش نیز خطی به خون می‌برد

4 گل از روی او هست در انفعال ولیکن به خنده برون می‌برد

5 اگر شاهی از لعل او برد جان از آن چشم خونریز چون می‌برد؟