1 کسی که مهر رخت را سرشت با گل ما هم او نهاد مگر داغ عشق بر دل ما

2 به روز حشر که خاکم به مهر بشکافند به بوی عشق تو پیدا شود مفاصل ما

1 رحمی بکن آخر به من خسته خدا را از حد مبر آخر به دلم جور و جفا را

2 زین بیش نماندست مرا طاقت هجران آخر نظری کن به من از لطف خدا را

1 چو شوق روی تو بر بودم اختیار از دست برفت چون سر زلف توأم قرار از دست

2 به دست بود مرا دامن نگار دریغ که برد چرخ جفا پیشه ام نگار از دست