به پایت دوش می‌افتاد گاهی راست گاهی کج
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 به پایت دوش می‌افتاد گاهی راست گاهی کج مگر زلف تو بود از باد گاهی راست گاهی کج
2 چمد از آهم آن سروسهی بالا که می‌گیرد به تحریک صبا شمشاد گاهی راست گاهی کج
3 نباشد ز آتش آهش عجب در کندن خارا که گردد تیشه فرهاد گاهی راست گاهی کج
4 اگر باشد وقوف از نیک و بد معمار گردون را گذارد پس چرا بنیاد گاهی راست گاهی کج
5 چمد مشتاق آن شاخ گل و از شوق او هر دم برآید از لبم فریاد گاهی راست گاهی کج