پیداست سر وحدت از اعیان از نشاط اصفهانی غزل 17

1 پیداست سر وحدت از اعیان اماتری العکس فی المرایا والنقش فی القوی

2 شد مختلف بمخرج اگر نه چه شد که هست یک صوت و یک ترانه گهی مدح و گه هجا

3 هستی چو بحر و دل چو یکی کشتی اندار آن از نفس بادبانش و از عقل نا خدا

4 عشق است باد و هست ازو ره سوی مراد لیک از صواب گاه گراید سوی خطا

5 انظر فمارایت سوی البحر اذ رایت موجا بدا ومنه بدافیه ما بدا

6 گاهی صواب نام نهیمش گهی خطا گه ناخدا خطاب دهیمش گهی خدا

7 بازلف و روی او نه اثر ماند از نشاط لاالشمس فی الدجیة لاالبدر فی الضحی