خلیل‌الله خلیلی

از ابر سیاه لعل و از خلیل‌الله خلیلی رباعی 17

رباعی 17 ام از 54 رباعیات

خانه / خلیل‌الله خلیلی / رباعیات خلیل‌الله خلیلی / رباعی شماره 17

1 از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد وز دیدهٔ من خون جگر می‌ریزد

2 بی‌روی تو از هر مژه‌ام در گلشن دامن‌دامن لاله تر می‌ریزد

از : خلیل‌الله خلیلی

خلیل‌الله خلیلی از شاعران بزرگ قرن 14 هجری می باشد و سبک شعری ایشان نوین است.
ادامه توضیحات شاعر

اثر از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد رباعی 17 ام از 54 رباعیات خلیل‌الله خلیلی می باشد

شعر قالب : رباعی سبک : نوین

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از خلیل‌الله خلیلی

1 طفلی بودم غنوده بر بستر ناز برخاست ز دور نغمه های دمساز

2 تا گوش نهادم نه صدا بود و نه ساز ای شور جوانی! تو کجا رفتی باز

1 دل در همه حال تکیه‌گاه است مرا در ملک وجود پادشاه است مرا

2 از فتنهٔ عقل چون به جان می‌آیم ممنون دلم خدا گواه است مرا

سوالات متداول درباره شعر از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد

شاعر شعر از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد خلیل‌الله خلیلی می باشد.

این شعر در قرن 14 سروده شده است.

قالب شعر از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد رباعی است

سبک شعر از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد سبک نوین است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, می‌نوشی است.

رباعی 17 ام از 54 رباعیات

بنر