مرا که شیشه ی دل در زیارت از عرفی شیرازی غزل 67

1 مرا که شیشه ی دل در زیارت سنگ است کجا دماغ می ناب و نغمه ی چنگ است

2 مرا که شغل هم آغوشی است با زنار اگر به سبحه دهم دست دوستی ننگ است

3 به این که کعبه نمایان شود ز پا منشین که نیم گام جدایی هزار فرسنگ است

4 فغان ز غمزه شوخی که وقت تنهایی بهانه ای به خود آغاز کرده در جنگ است

5 هزار دیر به دل دارم از صنم معمور لباس کعبه به دوشم مده که بس ننگ است

6 بهانه جوی تو عرفی به ناز عادت کرد به آتشتی مرو اکنون که صلح هم جنگ است