مرا حسن و عشقست زاری از مشتاق اصفهانی غزل 281

1 مرا حسن و عشقست زاری و لابه خداوندگار و نبی و صحابه

2 کشد ماه در پرده سر گربرآرد سر از پرده آن ماه زرین عصابه

3 تراود ز چاک دلم روز و شب خون کجا اینقدر داده زخمی تلابه

4 تو و نغمه بلبل و طرف گلشن من و ناله جغد و کنج خرابه

5 ز عشق تو دلها پر از خون شد آری ز یک خم لبالب شود صد قرابه

6 ز من برده دل ماه مشکین کمندی که هست اختر حسن اوذو ذبابه

7 دل از سینه گرمم آن تاب دارد که ماهی ندارد ز تفتیده تابه

8 کشند از شراب غمت میکشانرا ز می توبه باید ز مستی انابه

9 ز چاک دلم نقش مهرت نمایان بود چون ز محراب مسجد کتابه

10 ز تو کام مشتاق خواهم از آن لب اجب دعوتی یا ولی‌الاجابه