مرا بباده، نه باغ و بهار از هلالی جغتایی غزل 89

1 مرا بباده، نه باغ و بهار شد باعث بهار و باغ چه باشد؟ که یار شد باعث

2 رسیده بود گل، آن سرو هم بباغ آمد بیار می، که یکی صد هزار شد باعث

3 نبود ناله مرغ چمن ز جلوه گل لطافت رخ آن گلعذار شد باعث

4 اگر بمیکده رفتیم عذر ما بپذیر که باده خوردن ما را خمار شد باعث

5 اگر ز کوی تو رفتیم اختیار نبود فغان و ناله بی اختیار شد باعث

6 گر از تو یک دو سه روزی جدا شدیم مرنج که گردش فلک و روزگار شد باعث

7 قرار در شکن زلف یار خواهم کرد بدین قرار دل بیقرار شد باعث

8 بمجلس تو هلالی کشید طعن رقیب گل وصال تو بر زخم خار شد باعث