1 آن دل که تواش دیده بدی، خون شد و رفت و ز دیدهٔ خون گرفته، بیرون شد و رفت

2 روزی، به هوای عشق، سیری می‌کرد لیلی صفتی بدید و بیرون شد و رفت

1 خو کرده به خلوت، دل غم فرسایم کوتاه شد از صحبت مردم، پایم

2 تا تنهایم، هم نفسم یاد کسی است چون هم نفسم کسی شود، تنهایم

1 آن کس که بدم گفت، بدی سیرت اوست وان کس که مرا گفت نکو خود نیکوست

2 حال متکلم از کلامش پیداست از کوزه همان برون تراود که در اوست