1 مقرّرست دلا دلبران وفا نکنند نهند درد به دلها ولی دوا نکنند

2 وفا اگر ننمایند حاکمند ولی به جان خسته دلان این همه جفا نکنند

3 اگر زکات به درویش مستحق ندهند به روز حسن ولی جور بر گدا نکنند

4 به اختیار چو بیگانه گشته اند از ما ز غمزه تیغ فشانی بر آشنا نکنند

5 چو کام هرکس از آن لب دهند در شب وصل بگو که کام دل ما چرا روا نکنند

6 اگر به باغ خرامد قد سهی سروش فدای آن قد و بالا جهان چرا نکنند

7 هر آنکه صاحب عقل و خرد بود به جهان به جان تو که چنین جورها به ما نکنند