1 نیست ممکن که شود از دلی شاد فلک بشنود چون ز غم قاسم داماد فلک

2 کاش می‌رفت پس از نوگل گلزار حسین خرمن عشرت عالم همه بر باد فلک

3 از تو فریاد فلک داد و بیداد فلک زدی آتش به جهان خانه‌ات آباد فلک

4 ساختی حجله دادمادی او را بر پا تا کنی شاد دل وی به صف کرب و بلا

5 کشتی او را دل پرحسرت و تا روز جزا وعده وصل عروسش ز تو افتاد فلک

6 ز تو فریاد فلک داد و بیداد فلک زدی آتش به جهان خانه‌ات آباد فلک

7 دید چون مادر قاسم که در آن دشت محن قاسم از بهر شهادت به بدن کرده کفن

8 گفت زین گردش وارونه شد ای چرخ کهن خانه صبر مرا رخنه به بنیاد فلک

9 ز تو فریاد فلک داد و بیداد فلک زدی آتش به جهان خانه‌ات آباد فلک

10 قاسم افتاد بسر چون هوس میدانش فاطمه زین سخن افتاد شرر بر جانش

11 کان عروسی که ز خون گشت حنابندانش دیگر از عشرت دنیا نکند یاد فلک

12 ز تو فریاد فلک داد و بیداد فلک زدم آتش به جهان خانه‌ات آباد فلک

13 گشت تا منزل قاسم بسر حجله خاک جگر (صامت) افسرده ز غم شد صد چاک

14 در دل خاک شود زین غم عظمی چو هلاک افکند زلزله در عالم ایجاد فلک

15 ز تو فریاد فلک داد و بیدا فلک زدی آتش به جهان خانه‌ات آباد فلک