دور از خداست خواجه مگر بی از کمال خجندی غزل 160

1 دور از خداست خواجه مگر بی ارادت است خدمت نصیب بنده صاحب سعادت است

2 از صدق دم مزن چو نگشتی شهید عشق دعوی این مقام درست از شهادت است

3 بشکن بت غرور که در دین عاشقان ن یک بت که بشکنند به از صد عبادت است

4 زاهد نهاد میان کلاه و عمامه فرق مسکین هنوز در حجب رسم و عادت است

5 ناز طبیب دور ز حکمت بود کشید ما را که از حبیب امید عبادت است

6 با جور مهره دل نشود منتهی کمال آنجا که منتهای کمال ارادت است

7 گو جور بیش کن به محبان خویش باز چندانکه جور پیش محبت زبادت است