1 حکایت است به فضل استماع فرمایند به شرط آنکه نگیرند از این سخن آزار

2 به روزگار ملکشه عرابیی خج کول مگر به بارگهش رفت از قضا گه بار

3 سؤال کرد که امسال عزم حج دارم مرا اگر بدهد پادشاه صد دینار

4 چو حلقهٔ در کعبه بگیرم از سر صدق برای دولت و عمرش دعا کنم بسیار

5 چو پادشه بشنید این سخن به خازن گفت که آنچه خواست عرابی برو دوچندان آر

6 برفت خازن و آورد و پیش شه بنهاد به لطف گفت شه او را که سید این بردار

7 سپاس دار و بدان کین دویست دینارست صدست زاد ترا و کرای و پای افزار

8 صد دگر به خموشانه می‌دهم رشوت نه بهر من ز برای خدای را زنهار

9 که چون به کعبهٔ رسی هیچ یاد من نکنی که از وکیل دربد تباه گردد کار