شهریست حسن و زلف و رخت از آشفتهٔ شیرازی غزل 241

1 شهریست حسن و زلف و رخت صبح و شام اوست عشقت شهست و سکه دولت بنام اوست

2 از بعد حشر گر بخرامد برستخیز شور قیامت دگر اندر قیام اوست

3 سودائیان علاج بعناب کرده اند سودای ما زشکر عناب فام اوست

4 تا وحی آورد برسولان زاوج عرش جبریل منتظر بوصول پیام اوست

5 ابرو کمان و غمزه کماندار و من شکار صیاد ترک چشم تو و زلف دام اوست

6 بی پرده آنغلام چو یعقوب بنگرد گوید هزار یوسف مصری غلام اوست

7 لیک دری که طوق بگردن نهاده است باشد نشان که بنده طرز خرام اوست

8 از تلخ کام عشق تو حسرت بسی برد خضری که آب چشمه حیوان بکام اوست

9 ایکاش جرعه ای دهد آشفته را زلطف ساقی سلسبیل که کوثر بجام اوست

10 فانی مگو که وجه خدایست و باقیست بی شبهه با دوام حقیقت دوام اوست

11 آدم کمینه خاک نشین درش بجان خلد برین بسایه دارالسلام اوست