این درد مرا مگر دوایی از جهان ملک خاتون رباعی 105

1 بدار ای نازنین یار از جفا دست که بر وصلت نمی باشد مرا دست

2 طبیب من به حالم رحمتی کن که در دردت ندارم بر دوا دست

1 دُرد دردت تا به کی نوشیم ما سرّ عشقت تا به کی پوشیم ما

2 دیگ سودای تو را تا پخته ایم ز آتش عشق تو در جوشیم ما

1 ای گوهر لطافت و ای منبع صفا بردیم از فراق تو بر وصلت التجا

2 بر بستر غمیم فتاده ز روز هجر آخر شبی خلاف فراقت ز در درآ