بی دیدنت از دیده مرا آزار است از مجد همگر رباعی 106

1 به وقت صبح نشیند کسی چنین بیکار مخسب ساقی و برخیز جان باده بیار

2 در آب بسته فکن از صراحی آتش تر که زود بگذرد این خاکدان باد وقار

1 تا سر زلف تو شوریده و سرکش باشد کارمن چون سر زلف تو مشوش باشد

2 عشقت آن خواست که در راه تو تا جان دارم بار عشق تو بر این جان بلاکش باشد

1 یا جانم ازین قالب دلگیر برآرید یا کامم از آن دلبر کشمیر برآرید

2 تا فاش شود قصه دیوانگی ما یک روز مرا بسته به زنجیر برآرید