مرا از روی خوبان از حکیم نزاری قهستانی غزل 236

1 مرا از روی خوبان ناگزیرست نظر بر شاهدان چشمم منیرست

2 برو خاطر به یاری ده که دایم دلِ صاحب نظر جایی اسیرست

3 مریدی کو جوانی در بر آورد عجب گر دیگرش پروای پیرست

4 نثارِ یک قدم در پایِ محبوب اگر صد جان برافشانی حقیرست

5 تو گر باور نمی داری که بی دوست بخواهی مرد ما را دل پذیرست

6 اگر بی دوست خواهد بود فردوس هوایِ باغ طوبا زمهریرست

7 به جانان زندۀ باقی توان بود که جان ها را از آن جا ناگزیرست

8 به صورت نقشِ شیرین داشت فرهاد بلی بر سنگ و ما را در ضمیرست

9 نزاری دایه در خواب است و تو طفل بگریی خون گرت حاجت به شیرست