1 در پی دلشدگان غمزه ی طنازی هست با خرابی زدگان، خانه براندازی هست

2 گرچه ما سبزهٔ خوابیدهٔ این گلزاریم سر ما در قدم سرو سرافرازی هست

3 هرگز از خویش نکردیم سخن ساز، چو نی لب خاموشی ما، گوش بر آوازی هست

4 چیده از دام و قفس، طرفه بساطی هر سو عشق پنداشته ما را پر پروازی هست

5 گر بنازم به غمش، لنگر تمکین چه کنم؟ در گریبان خسی برق سبک تازی هست

6 در و دیوار جهان گوش بر آواز دل اند مگشا پرده ی این راز، که غمّازی هست

7 از طلسم تن خاکی، رخ امّید متاب که در این مشت غبار آینه پردازی هست

8 می تراود ز لبم زمزمه بی خواست، حزین می توان یافت، درین پرده، سخن سازی هست