می خور که هر که می نخورد از وحدت کرمانشاهی غزل 33

1 می خور که هر که می نخورد فصل نوبهار پیوسته خون دل خورد از دست روزگار

2 می در بهار صیقل دل‌های آگه است از دست یار خاصه به آهنگ چنگ و تار

3 در عهد گل ز دست مده جام باده را کاین باشد از حقیقت جمشید یادگار

4 صحن چمن چو وادی ایمن شد ای عزیز گل برفروخت آتش موسی ز شاخسار

5 آموختند مستی و دیوانگی مرا دیوانگان عاقل و مستان هوشیار

6 از بندگی به مرتبه خواجگی رسید هرکس که کرد بندگی دوست بنده‌وار

7 وحدت بیا و بر در توفیق حلقه زن توفیق چون رفیق شود گشت بخت یار