شب نشد از تاب تب پیرهن از عرفی شیرازی مثنوی 167

1 شب نشد از تاب تب پیرهن آتشکده پیرهنم شعله بود انجمن آتشکده

2 صورت شیرین بکاشت گلشنی از خار و خس بهر خود آماده ساخت کوهکن آتشکده

3 سینه سوزان من قبله گیران شده است روح من آتش بود جسم من آتشکده

4 سرد نگردد ز مرگ ای دل آتش فروز می برم از پیرهن در کفن آتشکده