نداد نور شراری چراغ هستی از عرفی شیرازی غزل 29

1 نداد نور شراری چراغ هستی ما گلی نچید ز شاخ، دراز دستی ما

2 عنایت صمدی رد کفر ما نکند اگر کمال به دیر و صنم پرستی ما

3 سر فتادگی تا به عرش می ساید کلاه فخر بلندی ربود پستی ما

4 ز نیم مستی ما زآن کرشمه می‌بارد که چشم شاهد عشق است نیم مستی ما

5 دمی که عشق بتازد به قلب ما عرفی به تاق عرش نشیند غبار هستی ما