غایب نشد زمانی از حکیم نزاری قهستانی غزل 360

1 غایب نشد زمانی از خاطرم خیالت در پیش چشم دارم آیینه جمالت

2 هر بامداد دیدن رویت خجسته باشد فرخ کسی که گیرد بر خویشتن به فالت

3 سر بر خط ارادت داریم و دیده بر در تا کی دهند ما‌ را پروانهٔ وصالت

4 دل ها نثار پایت جان ها فدای نامت گر خون ما بریزی این نیز هم حلالت

5 با نقش بند اول صورت کند نیفتد از نوک کلک قدرت یک نقطه همچو خالت

6 عیسی نفس نیارد با معجز دهانت موسی نظر بدوزد از پرتو جلالت

7 وقتی که خشمناکی با ما عتاب می کن بر هم‌ مزن جهانی کز ما بود ملالت

8 گفتم همه تو را ام خود را طلاق دادم تا بو که محو گردم در هستی کمالت

9 گفتا قدم نداری تا کی دم ای نزاری بس کن که در نگیرد با ما به قیل و قالت