بیش از این با من بیچاره از جهان ملک خاتون غزل 475

1 بیش از این با من بیچاره جفا نتوان کرد با وجود ستمش ترک وفا نتوان کرد

2 چون طبیب من دلخسته تو باشی چه کنم درد خود را ز تو ای دوست نهان نتوان کرد

3 در فراق رخ چون ماه تو ای نور دو چشم غیر خون جگر از دیده روان نتوان کرد

4 دل ما برد رخ و لعل تو ای دوست ولی تکیه بر آتش و بر آب روان نتوان کرد

5 اشتیاقی که مرا هست به دیدار رخت شرح آن ای دل و دینم به زبان نتوان کرد

6 پایمردی کن و دریاب که از درد فراق بیش از این بر سر کوی تو فغان نتوان کرد

7 هم به فریاد من خسته ی بیچاره برس دل چو بردی ز برم قصد به جان نتوان کرد

8 جان و دل هر دو زیانست مرا در غم تو لیکن اندیشه ی این سود و زیان نتوان کرد