1 مرا معنی تازه ئی مدعاست اگر گفته را باز گویم رواست

2 «یکی قطره باران ز ابری چکید خجل شد چو پهنای دریا بدید

3 که جائی که دریاست من کیستم؟ گر او هست حقا که من نیستم»

4 ولیکن ز دریا برآمد خروش ز شرم تنک مایگی رو مپوش

5 تماشای شام و سحر دیده ئی چمن دیده ئی دشت و در دیده ئی

6 به برگ گیاهی به دوش سحاب درخشیدی از پرتو آفتاب

7 گهی همدم تشنه کامان راغ گهی محرم سینه چاکان باغ

8 گهی خفته در تاک و طاقت گداز گهی خفته در خاک بی سوز و ساز

9 ز موج سبک سیر من زاده ئی ز من زاده ئی در من افتاده ئی

10 بیاسای در خلوت سینه ام چو جوهر درخش اندر آئینه ام

11 گهر شو در آغوش قلزم بزی فروزان تر از ماه و انجم بزی