شد عقل ز دست و سخت از عطار نیشابوری مختارنامه 41

1 درد دل من از حد و اندازه درگذشت از بس که اشک ریختم آبم ز سر گذشت

2 پایم ز دست واقعه در قیر غم گرفت کارم ز جور حادثه از دست درگذشت

1 عشق جانان همچو شمعم از قدم تا سر بسوخت مرغ جان را نیز چون پروانه بال و پر بسوخت

2 عشقش آتش بود کردم مجمرش از دل چو عود آتش سوزنده بر هم عود و هم مجمر بسوخت

1 سرو چون قد خرامان تو نیست لعل چون پستهٔ خندان تو نیست

2 نیست یک کس که به لب آمده جان زآرزوی لب و دندان تو نیست

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند