به مخموری پیاپی از امیرعلیشیر نوایی غزل 212

1 وه که در وقت گلم زان گل رخسار جدا گل جدا آتش من نیز کند خار جدا

2 از جدایی من و یار ابر ز تأثیر بهار من جدا گریه کنان ابر جدا یار جدا

1 ای خاک سر کوی تو گشتن هوس ما بر پای سگت بوسه زدن ملتمس ما

2 گر دم زدن ما بود از مهر تو چون صبح صد شام سیه روز شود از نفس ما

1 به کشف حال دوران نیست جام جم هوس ما را همان جامی که ساقی عکس رو افکند بس ما را

2 ز شیخ هیچ کس چون جانب دیر مغان رفتم کنون در خانقه دیگر نه بینی هیچ کس ما را