میرسد هر دم بعاشق صد جفا از اسیری لاهیجی غزل 44

1 میرسد هر دم بعاشق صد جفا گوئیا از عشق می بارد بلا

2 چاره عاشق چه میداند طبیب درد عشقش هست درد بی دوا

3 سرفرو نارد بوصلم آن صنم کی کند شه هم نشینی با گدا

4 از بلا یک دم نمی یابم امان تا شدم در دست عشقش مبتلا

5 دست ما و دامن آن سنگدل گرکند جور و جفا و گر وفا

6 این صدا از عشق می آید بگوش گر تو جویای وصالی شو فنا

7 هرکه شد در عاشقی بی برگ و ساز او ز ساز وصل یابد صد نوا

8 شادمان گردی بدیدارش اگر میکنی در راه جانان جان فدا

9 غره نازست فارغ از نیاز زان اسیری نیست پروایش بما