کوکب به فلک زآتش پنهان از جویای تبریزی غزل 261

1 کوکب به فلک زآتش پنهان که جسته است؟ این مشت شرر از دل سوزان که جسته است؟

2 از دل نشنیدیم بجز رایحهٔ درد این قطرهٔ خون از سر مژگان که جسته است؟

3 تا دامن محشر ز تک و تاز نماند این گوی فلک از خم چوگان که جسته است؟

4 هر ذرهٔ ناچیز از او طور تجلی است این روشنی از شمع شبستان که جسته است؟

5 از پرتو او هر مژه ام شد رگ برقی این کوکب روشن زگریبان که جسته است؟

6 خاکستر آیینهٔ دلهای سیاه است این گرد ندانم که زدامان که جسته است؟

7 افروخته جویا زنگه بزم دو عالم این برق ز ابر صف مژگان که جسته است؟