1 ایا حرّی که دستت گاه بخشش چو ابر بهمنست از سیم پاشی

2 شکاری کرده ام امروز زیبا چنان کز سیم سروی بر تراشی

3 ولیک از شرم رویم می نماید از آن تارک که خود دانی تحاشی

4 گرم تو یک صراحی می فرستی ز روی دوستی و خواجه تاشی

5 فتوحی کم از وگردد میِسر چنان باشد که تو خود داده باشی