1 ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع بفروز شبی کلبه من بنده چو شمع
2 گر خنده زنم بیتو بر آن خنده گری کز گریه خویش میزنم خنده چو شمع
1 صبا بهر شکن از زلف او که تاب دهد شکست عنبر سارا و مشک ناب دهد
2 نگار من چو بعزم صبوح برخیزد زمانه چهره بمهر سپهر تاب دهد
1 فروغ صبح سعادت جهان منور کرد نسیم نصرت حق ملک جان معطر کرد
2 فتاد نیک و بد کار خلق با شاهی که در امور جهان ایزدش مخیر کرد
1 حبذ اطاقی که جفت این رواق اخضرست وز بلندی مر زمین را آسمانی دیگرست
2 منتهای اوج او را کس نداند تا کجاست اینقدر دانند کز ایوان کیوان برترست