حصار دوست گر ز آهن بر آرند از فایز بیتی‌ 111

1 به گلشن تا ز گل نام و نشانست حدیث بلبل و گل در میانست

2 جهان تا هست ذکر شعر فایز میان دوستان این داستانست

1 ز هم بگسسته ای بند نقابت که بنمایی به مردم آفتابت

2 مه فایز! بپوشان رخ اگر تو ز قتل عام باشد اجتنابت

1 سر و زلف سیاهت شام یلداست طلوع صبح در جیب تو پیداست

2 شب و روز تو فایز همچنین است خوشم کاین هر دو نعمت قسمت ماست