اقبال را بقا نبود از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 229

1 زلف تو بر دو هفته قمر چون مقر کند آشوبها به پشتی دور قمر کند

2 چون روی تست فاتحه خرمی دلم اخلاص بندگی تو دائم زبر کند

1 زهی بسلسله زلف مشگبار مجعد دل شکسته چون من هزار کرده مقید

2 ربوده گوی لطافت بصولجان سر زلف ز دلبران سهی قد و شاهدان سمن خد

1 دو سه روزی دگرم جان بر تن مهمانست بعد ازین وقت جدائی و وداع جانست

2 گه آنست که جان خو ز بدن باز کند که میان من و جان وقت غم هجرانست