اقبال سعادت به ازینت از اوحدی مراغه‌ای رباعی 170

1 یا بپوش آن روی زیبا در نقاب یا دگر بیرون مرو چون آفتاب

2 بند کن زلف جهان آشوب را گر نمی‌خواهی جهانی را خراب

1 زهی! شب نسخه‌ای از زلف و خالت تراز کسوت خوبی جمالت

2 حروف نقش چین را نسخه کرده مسلسل گشتن زلف چو دالت

1 چه دستها، که ز دست غم تو بر سر نیست؟ چه دیدها؟ که ز نادیدنت به خون تر نیست؟

2 کدام پشت، که در عهد زلف چون رسنت ز بس کشیدن بار بلا چو چنبر نیست؟