بت نامهربان، یار ستمگر از فایز بیتی‌ 211

1 نه هر ویروانه دل ماوای عشقست نه هر سینه که بینی جای عشقست

2 دلی همچون دل فایز بباید که او اندر خور سودای عشقست

1 رخ تو دلبرا مانند ماهست رخ من از غمت چون برگ کاهست

2 به فایز عهد یاری بسته بودی مگر نه عهد بشکستن گناهست؟

1 هر آن کس عاشق‌ست از دور پیداست لبش خشک و دو چشمش مست و شیداست

2 بود فایز مثال روزه‌داران اگر تیرش زنی خونش نه پیداست