وبرانهٔ هند،کز صفا از حزین لاهیجی رباعی 1157

1 می رسدم از سخن رایت جم داشتن مشرق و مغرب زمین، زیر قلم داشتن

2 لایق شان من است، مژده به انصاف ده نوبت شاهی زدن، خامه علم داشتن

1 به وصفت اگر خامه لب تر نماید تحکّم به خضر و سکندر نماید

2 رواق جلال تو شأن بزرگی به این کاخ فیروزه منظر نماید

1 ای نفس کجا بود تو را مولد و منشا؟ بر تودهٔ غبرا چه کنی منزل و مأوا

2 در مهبط ادنیٰ به خساست چه نشینی؟ ای گشته فراموش تو را، مصعد اعلی