در شکنج زلف او دل تاب نتواند گرفت از سعیدا غزل 182

1 نیت قرآن بستم طوف کوی جانان را هدیه می بردم دل را نذر کرده ام جان را

2 در شب غریبی ها حلقه های زلف او طرفه منزل امنی است خاطر پریشان را

1 روی تو چو از پیش نظر پرده برانداخت آتشکدهٔ مهر به دور قمر انداخت

2 بی روی تو هر قطرهٔ اشکی که برون شد از دل همه را دیدهٔ من از نظر انداخت

1 چه شور است این که در کاشانهٔ ماست که عقل ذوفنون دیوانهٔ ماست

2 فلک صیاد ما صید و جهان دام نصیب و قسمت، آب و دانهٔ ماست